 |
Werk in uitvoering: Aan deze pagina wordt momenteel druk gewerkt of zal druk gewerkt worden This page is currently under construction |
 |
Muntegu is een Libertaans stadje gelegen ten noorden van Wikistad. De Mountégue gaat dwars door het dorpje heen. Opvallend aan de stad is de luchthaven in Muntegu. Er zijn slechts twee luchthavens in Libertas. Maarten de Muntegu is zeer belangrijk geweest voor de opbouw van Muntegu. Die laatste zorgde er vooral voor dat de wijk Muntegu-Banlieu een belangrijke wijk in Libertas werd. Ook zorgde hij voor een groter inwonersaantal en de bouw van de Luchthaven van Muntegu. Ook Sumurai de Achtste; de huidige burgemeester (als Maarten de Muntegu niet tijdig reageert); liet weten dat hij grootste dingen wou verwezelijken.
Kaart[]
| Centrum | Muntegu-Banlieu | |
| Mountégeu | ||
| Centrum | Luchthaven van Muntegu | |
| Legenda: | ██ Oud centrum |
██ Voornamelijk residentieel |
██ Gedeeltelijk economisch/woongebied |
██ Voornamelijk natuur |
Geschiedenis[]
Muntegu is een dorpje dat oorspronkelijk gesticht is door Belgische (voornamelijk Waalse) en Franse kolonisten omstreeks 1800.
Rond die tijd had Napoleon Bonaparte de macht in Frankrijk. Maar hijzelf vond Frankrijk veel te klein en wilde het dus uitbereiden. Daarom vroeg hij aan 1 van zijn trouwste admiraals, Victorius de Mountégue, om de Noordzee te bevrijden van vijandelijke vloten. Victorius vertrok vanuit Bordeaux richting België en de Noordzee. Onderweg kwam zijn vloot een Engels oorlogsschip tegen. Orders waren orders en dus viel hij het schip aan en het verging al snel met man en muis. Hij vaarde verder naar het noorden en legde aan in Brugge.
Daar kreeg hij te horen dat Napoleon zich ondertussen had laten kronen tot keizer. Daarnaast had het Koninkrijk Engeland onder leiding van koning George IV, het pas gevormde Frans Keizerrijk de oorlog verklaart. Victorius wist wat hier de oorzaak van was: hij had immers een Engels oorlogschip zonder reden aangevallen. Hij voelde zijn geweten knagen en besloot uit het Franse leger te deserteren. Hij zou zijn familie in Parijs naar Brugge laten komen om zo met een van zijn schepen te vluchtten om zo aan de oorlog te ontsnappen. Hij stuurde zo snel mogelijk een bode naar de Franse hoofdstad om zijn familie te laten overkomen. Hij wist immers dat het leger deserteurs niet zomaar tolereert.
Zijn familie ontving de boodschap en ging samen met enkele goede vrienden op weg naar het rustige stadje Brugge. Ondertussen overtuigde Victorius zijn bemanning en enkele Vlamingen om mee te vluchtten en nam zijn familie bij de grensoversteek enkele Waalse burgers mee richting het Venetië van het noorden.
De vlag van Muntegu.[1]
De kaart van Muntegu
Hij nam zijn grootste schip, de Saint-Martin, om de grote oversteek te maken. Oorspronkelijk wilde hij vluchtten naar Noord-Amerika en Canada. Tot hij bij de Azoren aankwam. Daar wilde hij enkele dagen voor anker liggen om proviand in te slaan. Hij legde aan op een eiland ten zuiden van de huidige Azoren, bij de monding van een rivier. Eenmaal ze allemaal voet aan land hadden gezet, hadden ze pas door in wat voor een paradijs ze terecht waren gekomen. Ze besloten dan ook om hier hun nederzetting te zetten en hier te blijven wonen.
Na enkele weken ontdekte ze nog enkele nederzettingen. Blijkbaar was het land niet zo onbewoond als men dacht. Victorius ging daarom praten met de huidige koning van het land dat zich Libertas noemde. Koning Martinus had ook reeds te horen gekregen dat er zich nog bewoners op het eiland waren. Martinus en Victorius sloten daarom een pact dat inhield dat Mountégue, zo noemde de nederzetting inmiddels, een onafhankelijke stadstaat ging blijven. Het dorp werd bestuurd door Victorius die werd bijgestaan door een raad van 7 vertrouwenspersonen.
In de jaren daarna ontwikkelde Mountégue zich tot een waar handelscentrum. Vooral na 1831 werd er volop handelgedreven met de Belgen. Daardoor werd er ook steeds meer en meer Vlaams gesproken bij de bevolking. Omstreeks 1891 sprak het merendeel van de bevolking Vlaams en werd de naam van het dorp dus vervlaamst in Muntegu. De naam van de rivier werd behouden ter nagedachtenis van de admiraal die de 50 Fransen en Belgen naar hier had geholpen.
Tijdens zowel de 1e als de 2e Wereldoorlog slaagde Muntegu erin om neutraal te blijven. Maar omstreeks 1937 vertrok Frans, achterkleinkind van Victorius, naar het westen om meer te weten te komen over zijn familie. In de jaren daarna werd er meer en meer handel gedreven met Libertas zodat Muntegu zich toch verder ging ontwikkelen tot moderne staat. Maar de bevolking bleef wachtten op Eduard.
Eind 2007 kwam een Belgisch-Libertaans zakenman naar Muntegu. Hij bleek president ad-intrim te zijn van Libertas en had in de archieven van Libertas een verband gevonden tussen Muntegu en zijn familie. Hij bleek namelijk het kleinkind van Frans de Muntegu te zijn. De bevolking was blij dat er eindelijk, na 70 jaar, weer een bloedverwant van Victorius was.
Maarten wilde dat Muntegu zich bij het Republiek Libertas ging voegen om zo een groter en sterker Libertas te kiezen. De raad van Muntegu, die al die tijd het dorp hadden bestuurd, ging met dit voorstel akkoord op voorwaarde dat Maarten zijn voorbestemming ging vervullen en burgemeester van Muntegu werd. Hij accepteerde dat en beloofde dat hij samen met de bevolking van Muntegu het dorp weer ging laten herleven. Dit gebeurde op 26 februari 2008.
Burgemeester[]
Gedurende heel de geschiedenis van Muntegu is Maarten de oudste bloedverwant van Victorius.
Burgemeesters
- 1808 - 1846 : Victorius de Mountégue
- 1846 - 1882 : Franciscus de Mountégue
- 1882 - 1926 : Eduardus de Mountégue/de Muntegu[2]
- 1926 - 1937 : Frans de Muntegu
- 1937 - 2008 : niemand
- 2008 - 31 april 2009 : Maarten ml. de Muntegu[3]
- 1 mei 2009 - heden : Sumurai de achtste
Bezienswaardigheden[]
- Muntegu over het algemeen: De Mountégue
- Muntegu-Banlieu = Camping Muntegu - luchthaven van Muntegu - Verloren Bos
- Muntegu-Nord en Muntegu-Sud = Historisch stadscentrum
Referenties[]
- ↑ Onder deze vlag vaarde Victorius naar het huidige Libertas om van de nakende oorlog te vluchten. Deze vlag is dan ook het teken van Muntegu en is later verwerkt in het wapenschild.
- ↑ De achternaam van het geslacht de Mountégue/de Muntegu is altijd hetzelfde als de naam van het dorp op dat moment. In 1891 werd de naam van Mountégue veranderd in Muntegu en dus ook meteen de achternaam van de familieleden.
- ↑ Maarten was de eerste van het geslacht Muntegu die in Libertas tot de adel is benoemd.