In de stad Muntegu in de Libertaanse provincie Mountégue zijn enkele bruggen gebouwd over de rivier de Mountégue. Bruggen buiten de stadskern en in Zuidpunt, twaalf in totaal, zijn niet meegerekend in deze lijst.
Elk van de acht bruggen in Muntegu over de Mountégue zijn apart als Nationaal Monument geclassificeerd.
Bruggen die niet meer bestaan en die zijn afgebroken, afgebrand of vernield, staan niet in onderstaande lijst.
Prinsenbrug[]
De Prinsenbrug werd in 1671 door Koning Alexander I van Libertas gebouwd voor zijn zoontjes Alexander, Florentin, Johannes en Frederik. Hiervan is de naam ook afkomstig.
Oorspronkelijk een houten brug, de koning gaf het bevel aan een professioneel bruggenontwerper om op dat moment Libertas' grootste brug te ontwerpen. Met een lengte van 94 meter en een breedte van 20 meter was de brug de grootste van Muntegu. Dat is het ondertussen niet meer, maar wel de oudste. De originele constructie is immers niet meer aangepast geweest.
Elk jaar tot de Libertaanse Revolutie zou de Hertog van Doveburcht de brug bezoeken en inwijden voor een nieuw vaartjaar. Vanaf 2012, bij het herstellen van de monarchie, bezoekt prins Johan de Prinsenbrug. Elizabeth Van Draak woonde dicht bij de brug in "ballingschap als Koningin van Libertas" en bezocht de brug ook jaarlijks.
Steenbrug[]
De Steenbrug is een brug, zoals de naam laat vermoeden, gemaakt uit steen. De brug dateert uit de 19e eeuw en is ook slechts een voetgangersbrug. Hij werd voor het laatst gerenoveerd in 2016 toen een deel van de brug uit elkaar viel.
Keizersbrug[]
De Keizersbrug werd gebouwd in 1817, maar meermaals vernield door een brand. De huidige brug dateert uit 1901, maar de stalen constructie van 1914. De Keizersbrug is één van de weinige bruggen in Muntegu waar men met grote voertuigen zoals auto's op mag rijden. Vrachtwagens bijvoorbeeld echter zijn niet toegelaten.
Karlsbrug[]
De Karlsbrug werd eind 17e eeuw gebouwd voor het staatsbezoek van Karl Van Draak, de Koning van Brunant. Hij bezocht Libertas en ook Muntegu in 1701, maar de brug werd al voor zijn komst gebouwd en later omgedoopt tot Karlsbrug.
De Karlsbrug is misschien wel één van de bekendste stadsbruggen. De brug inspireerde vele kunstenaars zoals schilders, maar ook schrijvers.
Sint-Martinusbrug[]
De Sint-Martinusbrug is vernoemd naar de patroonheilige van Muntegu en werd gebouwd door Koning Rubeus I in 1855 met belastinggeld. Dit schoot in het verkeerde keelgat bij de bevolking en men dreigde de brug af te breken met geweld. Na de Libertaanse Revolutie verzamelde de lokale bevolking zich op de Sint-Martinusbrug en bewees er hun trouw aan Rubeus II die werd afgezet in Wikistad. De brug staat nog steeds symbool voor de monarchie en Hendrik I bezocht hem in 2014.
Bisschopsbrug[]
De Bisschopsbrug werd gebouwd door de toenmalige bisschop van Muntegu, Alexander Marie. Het is de breedste van de acht bruggen over de Mountégue. Gebouwd in 1728, de brug werd meermaals vernield en telkens opnieuw gebouwd zoals de oorspronkelijke brug. Niet alleen is deze brug gebouwd door een bisschop, maar ook ligt hij nabij het Bisschoppelijk Paleis van Muntegu dat enkele jaren voor de brug gebouwd werd.
Chaudoirbrug[]
De Chaudoirbrug is vernoemd naar Charles Chaudoir, gouverneur van Mountégue tussen 1846 en 1859. De brug is een voetgangersbrug en werd zelf in 1994 gebouwd door het provinciebestuur en is nog voldoende hoog om schepen onderdoor te laten. Van de stadsbruggen van Muntegu is deze brug de nieuwste. Hij werd plechtig geopend door gouverneur Jacques Buoux op wiens initiatief de brug gebouwd werd.
Collegebrug[]
De Collegebrug is ook uitsluitend een voetgangersbrug die dateert uit de 17e eeuw, maar fundamenten wijzen aan dat de Franse bezetter van Muntegu voorheen reeds een brug op deze plaats opgestoken had. Deze brug is de eerste binnen de stadskern van Muntegu en is vernoemd naar het nabijgelegen Sint-Martinuscollege, de grootste secundaire school van de stad. De Collegebrug staat erom bekend bij hevig stormweer lichtjes heen en weer te bewegen door de wind.